- görkəm
- is.1. Xarici, ümumi görünüş. Xarici görkəm. Yaxşı, səliqəli görkəmi var. Görkəmini dəyişmək. – Tanrı elə görkəm vermişdi ona; Görənlər az qala cadulanırdı. Şəhriyar.2. İnsanın daxili vəziyyətini, hissiyyatını, xasiyyətini əks etdirən sifəti, zahiri siması, görünüşü. Zəhmli görkəm. Ciddi görkəm. Xəstə görkəm. – <Məryəm> gah sərt bir görkəm alıb Səlimə acıqlanır, gah özündən kənar edirdi. H. Seyidbəyli. Görkəm almaq – daxili vəziyyəti və hissiyyatı zahiri görünüşündə ifadə etmək. Sərhəng Firiduna baxıb ciddi və bir az da sərt görkəm aldı. . M. İ..3. Göz önündə açılan təbiət mənzərəsi; mənzərə, görünüş. Meşənin görkəmi. – Hər yamacın bir baharı; Hər dağın bir görkəmi var. M. Müş.. Baharın öz görkəmi; Qışın da öz xətti var. S. Rüst.. Dağ yolu hər yerdə bir görkəm alır; Meşədən keçərək, çaydan keçərək. H. Arif.4. Bax görk. Aqrotexniki tədbirlərdən elə-belə görkəm üçün danışırdılar. (Qəzetlərdən).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.